Færsluflokkur: Stjórnmál og samfélag

Bláu augun þín

Það sem Klakapíur taka fyrst eftir hjá karlmönnum eru augun (51%), rassinn (9%), varirnar (8%), brjóstkassinn (4%), handleggirnir (4%) og hárið (3%).

Þannig að falleg augu og augnaráð skiptir mestu máli, strákar! Augnaliturinn skiptir hér litlu máli, held ég. Asíubúar og svertingjar eru yfirleitt bara með brún eða svört augu, þannig að ekki er nú mikið augnaúrvalið fyrir þá milljarða alla.

Hins vegar eru til svertingjar með blá augu en þeir eiga þá hvítan forföður. Arabar eru hins vegar hvítir og eru því sumir hverjir með blá eða græn augu. Ég er ýmist með brún, grá, svört, blá eða græn augu eftir því hvernig ljósið fellur á þau. Hins vegar gæti græneygða stelpan, sem þú sérð á barnum, verið með grænar linsur, þannig að maður má nú ekki vera mjög bláeygur þegar um augnalit er að ræða.

Ást er efnafræði

Símanúmerið hjá verkfræði- og raunvísindadeild Háskóla Íslands er 525 46 46.

Vörubílstjóraeggjakast í boði Stöðvar 2 á Vetrardaginn síðasta

Eggjum kastaði að áeggjun,
Ómarsdóttur Láru á Stöð 2,
en galið var það og geggjun,
þið getið séð það klukkan 7.

Gleðilegt sumar í allt sumar, allesammen!


Love all, serve all!

Fullnægingarfeik á Sumardaginn fyrsta

Það sýnir mjög fallegan hugsunarhátt hjá konum að feika fullnægingar og mér finnst að minnast ætti þeirra á Sumardaginn fyrsta, 17. júní, Sjómannadaginn og við jarðarfarir til dæmis.

- Það sýnir göfugt hjartalag Guðrúnar hversu oft hún gerði sér upp fullnægingar með öllum eiginmönnum sínum. En nú hefur hún loks öðlast hvíldina. Amen.

Feikaðar fullnægingar geta hins vegar verið varasamar þegar um skyndikynni er að ræða.

- Ég er að fá það! Ég er að fá þaaaað, Guðmunduuur!!!

- Ég heiti ekki Guðmundur! Ég heiti Þröstur!!!

Fíkngenið

Alkóhólið var fundið upp áður en maðurinn var fundinn upp, segir Helgi frændi minn Briem, líffræðingur. Við erum fjórmenningar. Hann veit því hvað hann syngur en að vísu syngur hann ekkert sérstaklega vel. Hann er í Fræbbblunum. Þess vegna sátu apar á barnum og drukku frá sér allt vit frameftir öllum laugardagsmorgnum löngu áður en maðurinn hafði vit á því.

En það gleymdist að minnast á þetta atriði í Biblíunni, enda í mörg horn að líta á þeim bæ. Og þá er ég ekki að tala um Fræbbblana, heldur áfengið og fíkngenið.

Ef fíkngenið væri tekið úr okkur öllum myndu öll hagkerfi heimsins hreinlega hrynja, því þetta gen stjórnar allri fíkn, til dæmis fíkn í áfengi, kynlíf, eiturlyf, sígarettur, skrif hér á Moggablogginu, sjónvarp, fótbolta, útivist, súkkulaði, ferðalög og skemmtanir.

Fíkn getur því birst í ýmsum myndum og við verðum að læra að hafa stjórn á okkar fíknsortum. Maður sem er sólginn í útivist getur líka verið mikill kynlífsunnandi og þetta getur farið ágætlega saman, en náttúrlega farið úr böndunum, eins og dæmin sanna. Og sumir verða að láta útivist alveg eiga sig, sem og áfengi.

Það held ég nú.

Se mi è difficile vivere

Se mi è difficile vivere, se mi è doloroso respirare,
io vado nel deserto a sognare di te,
a raccontar di te ai venti migratori,
a indovinar di te nelle voci boschive.

Io ti chiamerei; manderei a cercarti ma non so chi mandare.
Io verrei da te; ma non conosco la strada;
e, se conoscessi la strada, forse avrei paura di andare.

Per il gelido sentiero vado solitario,
ho dimenticato ogni cosa terrena e aspetto il segreto;
il vento taciturno mi bacia
e mi porta da te, dandoti con il mio amore la pace.

Gurrí

Þú veist nú að allir vita að við höfum ekki sofið ennþá saman, mín kæra Gurrí, en það er rétt hjá þér að það á ekki að gaspra um svona viðkvæm málefni. Kynferðisleg spenna mun alltaf liggja í loftinu á milli okkar og hana má ekki eyðileggja. Ég veit hvað þig dreymir um á nóttunni og hvers vegna þú mætir í vinnuna rjóð í vöngum.

Og hver veit nema að eina nótt undir stjörnunum láti ég drauma þína rætast í örmum mínum. Að ég hneppi silkiblússunni hægt frá hvelfdum brjóstum þínum, sem passa svo vel í lófa mína, láti geirvörturnar hvíla í þeim, strjúki þær varlega í hringi, varir mínar í hálsakoti þínu, um þig fer sæluhrollur og ég renni hendinni mjúklega niður eftir stinnum og íturvöxnum líkama þínum, yfir satínmjúkan munaðarhólinn, þangað til þú stynur lágt af unaði: "Ó, Steini!"

Hvað ertu annars að gera um helgina?

Briemsættin er stórklikkuð ætt, hækkar vexti og drepur kínverskar flugur

Briemsættin er stórklikkuð ætt. Það verður bara að segja hverja sögu eins og hún er. En sumir eru náttúrlega klikkaðri en aðrir. Þessi gæði ganga í arf en öllum gæðum er misskipt. Enginn sósíalismi í náttúrunni. Og enginn verður snillingur, nema hann sé klikkaður. Það er bara þannig. En til þess þarf maður að vera töluvert mikið öðruvísi en aðrir og það kostar of mikil átök fyrir venjulegt fólk.

Í Briemsættinni eru eingöngu lögfræðingar. Það segir nú ýmislegt. Ættfaðirinn, Gunnlagur Briem frá Brjánslæk á Barðaströnd, sem Briemsnafnið er kennt við, var lögfræðingur og lögfræðin hefur gengið mann fram af manni í ættinni. Og jafn vel fram af manni. Hún gengur því í arf og sá sem er fæddur Briem þarf ekki að stúdera lögfræði. Hann er lögfræðingur og þess vegna dómari, ef hann bara nennir því. Og Briemsættin hefur stjórnað landinu leynt og ljóst í 200 ár. Hún er sparsöm.

Af þessari ætt eru til dæmis Davíð Oddsson, seðlabankastjóri, Pétur Kr(istján) Hafstein, fyrrverandi forseti Hæstaréttar, og Ólafur Egilsson, fyrrverandi sendiherra í Rússlandi og Kína. Vinur Pútíns og hálfrar heimsbyggðarinnar. Pétur og Ólafur voru báðir í framboði í forsetakjörinu árið 1996, þegar Ólafur Ragnar Grímsson var kjörinn forseti.

Briemsættin gerði þar mistök með því að bjóða fram tvo í einu og nú er gyðingur á Bessastöðum. En það er allt í lagi. Briemsættin getur fyrirgefið ýmislegt. En að sjálfsögðu ekki allt. Það verður að setja einhver takmörk.

Gunnar Hrafn Jónsson, sonur Jónínu Leósdóttur, sem gift er Jóhönnu Sigurðardóttur, félagsmálaráðherra, segir í athugasemd hér annars staðar á síðunni:

"Ég veit nú ekkert um olíuhreinsunarstöðvar en Ólaf [Egilsson] þekki ég og hann er mikill snillingur.

Mér rennur seint úr minni að sjá sendiherrann standandi á miðju stofugólfinu í djúpum samræðum við kínverska ráðamenn á meðan hann sveiflaði rafmögnuðum flugnaspaða og grandaði hverri moskítóflugunni á fætur annarri. Það kemur smá blossi og hvellur í hvert skipti sem maður hittir flugu og sökum langra útlima Ólafs var þetta mjög skemmtilegt sjónarspil - en nauðsynlegt að sumarlagi í Pekíng :)"

Hamingjan kostar túkall, segir Mogginn

Kaupmáttur allra stétta hérlendis, verkamanna, iðnaðarmanna, sem og annarra, hefur aukist undanfarin ár, samkvæmt ASÍ. Hér hafa unnið allt að 20 þúsund útlendingar undanfarin ár og þeir eru hér flestir enn, einnig á Suðurnesjunum og Húsavíkursvæðinu. Þar eru nokkur hundruð útlendingar við störf. Það sem þarf að gera núna er að slá á þensluna og minnka verðbólguna, en ekki að halda henni í methæðum í allri Evrópu með meiri stóriðjuframkvæmdum. Og Samtök atvinnulífsins spáðu nýlega að flytja þyrfti inn allt að 1.500 útlendinga á ári til að vinna hér.

Það skiptir að sjálfsögðu mjög miklu máli í hvað peningarnir fara þegar kaupmáttur eykst og hér hafa þeir að stórum hluta farið í utanlandsferðir og stærri jeppa. Íslendingar eiga orðið heimsmet í bílaeign, um 700 bíla á hverja 1.000 íbúa, og hafa tekið stór eyðslulán út á hækkandi verðmat á íbúðum, sem getur fallið niður um allt að 30% á næstunni, eins og Seðlabankinn hefur verið að benda á.

Mörg þúsund manns, jafnvel tvítugt fólk, er hér með milljón króna yfirdrátt á yfir 20% vöxtum vegna eyðslu, en ekki fjárfestinga. Hvorutveggja er hins vegar arfavitlaust. Mjög margt ungt fólk hér byrjar ekki á að leggja fyrir, heldur tekur lán, til dæmis til bílakaupa, og síðan vindur vitleysan endalaust upp á sig.

Það hjálpar engum að halda áfram sama sukkinu og hér hefur verið undanfarið, hvað þá einhverjum stóriðjuframkvæmdum, hvar sem er á landinu.
Hér eru nú gríðarlega háir innlánsvextir í bönkunum, ekki bara útlánsvextir, og nú á fólk að leggja hér fyrir, ef það getur. EN EKKI AÐ HALDA ÁFRAM SAMA FYLLERÍINU OG VERIÐ HEFUR. OG LENDA SVO Á VOGI.

Þegar ég var krakki tók það mig mánuð að klára einn konfektkassa og ég geymdi alltaf besta molann þar til síðast. Gjör slíkt hið sama. Þar að auki lagði ég árlega inn stórfé í Sparisjóð Svarfdæla á Dalvík, hef aldrei tekið krónu þar út, og nú er Sparisjóðurinn að byggja menningarmiðstöð á Dalvík fyrir þennan pening.

"Á tímabilinu frá 1973 til 2006 hefur ánægja fólks [í Bretlandi] haldist svo að segja óbreytt, og mælst að meðaltali 86%. Hagstofan breska segir að þessi stöðnun sé í samræmi við svonefnda „Easterlin-þverstæðu,“ kennda við hagfræðinginn Richard Easterlin, sem komst að þeirri niðurstöðu árið 1974 að þvert á það sem vænta mætti ykist almenn hamingja ekki með aukinni velmegun eftir að grunnþörfum væri fullnægt." (Sjá mbl.is) 

THE BOY

The six year old boy stepped out of the mail truck on the crossroads and put down the small old suitcase containing all the things that he had in this world: two shirts, two sweaters, two trousers, two underpants, two pairs of socks and a toothbrush. His mother had put these things into the suitcase in Reykjavik. When she kissed him goodbye next to the big truck that transported goods to the northern part of the country she said she would pay him a visit soon in the countryside. But the boy didn’t believe her.

Of all the things she promised to do for him, she never did a single one. All she did was take him with her to visit the women she knew in Reykjavik and let him play on the floor in the living room while she smoked with the women in the kitchen and told them bad things about his father, who was a worker by the harbor. And when he came home from work in the evening she usually stood by the living room window with chewing gum in her mouth, dreaming about a better life.

The boy went to the grocery store on the corner almost every day to buy food for his small family. His mother gave him a piece of paper with a list of the food he should buy. But it was always the same list and therefore he always got the same food, except when he didn't get any food at all because his parents hadn't paid for the food from the previous month. The boy was never given any money to pay for the food and as he couldn't read and write - he just made a cross by the names of his parent in a book on the counter. Then he put the food in a bag made of green nylon net and headed home.

His mother had lost him downtown twice. In the first case she finally found him at a police station listening to a policeman telling him a nice story. In the second case he was a little bit older, so he snuck into an open bus without paying the fare and took it home.

            "Please give this mail to the people at Slope and to the people at Hill," said the truck driver to the boy. "I won't go any farther and if you were not here I would just put it all into these mailboxes here. Hill is the next farm and when you see it you will also see Slope. I believe Slope is where you are going to stay this summer?"

When the truck had disappeared in a big cloud of smoke down the narrow gravel road the boy picked up his small brown suitcase and the mail, two letters and two newspapers. As the boy couldn't read he didn't know who should receive what, but for him it seemed to be a reasonable conclusion that he should hand over one letter and one newspaper to the people at Hill and do the same when he came to Slope.

The boy hoped that these strangers, living at these two farms, would not be angry with him for giving them these two letters. His father didn't like to receive any letters and once he asked the postman what happened to those who lived in some country with a strange name and brought bad news to people. He answered the question himself: "They kill the postman on the spot!" That night two very big policemen came to their home, but they went away laughing because his father knew them from his political party.

For three months, the boy threw all their mail away, but then some man wearing a uniform came and said that if they wouldn't pay for the electricity right away, they wouldn't have any the day after. "Well, we haven't got any bills from you lately," his father answered. "That is no excuse," the man replied, and went away with his giant nose in the air.

Two girls, a brunette and a blonde, were sitting in front of Hill when the boy arrived there, his entire property in one hand and the mail in the other one. "We knew that you were coming and we have been waiting for you to play with us," the brunette said.

"How did you know that I was coming?" the boy asked.

"We know everything," the blonde answered, and the girls giggled.

            "Well, I don't want to play with you," the boy said, although he wanted very much to play with them. "My father says that those who claim they know everything are really very stupid and it rains into their noses because they put them in the air all the time!" The girls laughed and it made the boy smile for the first time since he left Reykjavik.

The boy handed one letter and one newspaper to the girls. "This letter is not for our family," said the blonde. "Don't you know how to read and write?" she asked. The boy didn't reply. These girls really seemed to know everything.

"We are eight years old and we learned to read and write two years ago," said the brunette.

            "How come you both are eight years old? I thought you were sisters," said the boy. The girls looked at each other and then shouted together: "He has never heard of twins!" as they burst into laughter.

            The boy was angry. "My father calls stupid people like you besserwissers, or something like that! Of course I have seen twins! I saw twins on the TV with my father. They were in Bonanza and looked exactly the same!"

The girls giggled. "Well, people don't have to look alike, although they are twins," said the blonde. "But, what is Bonanza?” she asked.

The boy had never heard such a strange question before. "And you say that you know everything! Bonanza is a cowboy show and I watch it on TV every Sunday with my father!"

            "Well, we don't have any TV here. And we don't have any electricity," said the brunette.

This is not happening to me, the boy thought in despair. "Then you don't have any electricity bills here. My father would like that, but he would definitely not like that he couldn't see Bonanza and neither do I," said the boy after some serious thinking.

            "We have many interesting things here in the valley which you don't have in Reykjavik, for example elves, trolls and dwarfs," said the blonde.

"All the guys in Bonanza have shining guns and beautiful horses," said the boy with a dreamy face.

"Well, we have guns and horses here too," claimed the blonde. "And many cows! I am quite sure that you will become a cowboy at Slope," added the brunette. The girls giggled.  

            "Really?!" the boy said happily.

            "In a big cave in Chair Mountain on the other side of the river lives a very evil giant and he eats all the sheep which come close to his cave," said the brunette and pointed. "And where you can see the bend in the road between Hill and Slope a family of elves lives. Our father says that progress demands straight roads and therefore some stupid men came and wanted to blow up the elfstone with dynamite. But, of course they couldn't," added the blonde.

            "Well, I think it would be best for you to go to Slope now, before it gets dark and the ghosts will scare you on they way," said the brunette. The boy walked towards Slope and the girls waved to him. "Come back tomorrow and play with us!" The boy agreed.

            He was a little bit scared when he passed the elfstone, but he didn't see anyone there. When he arrived at Slope he was asked by a very big woman why it took him so long to walk from the crossroads. "I was talking to the girls at Hill," the boy answered. "Can I play with them tomorrow and become a cowboy here at Slope?" A very small and thin man was standing beside the big woman, and she looked at him in a strange way when she answered that, yes, the boy surely could become a cowboy there, but he couldn't play with the twins. They had drowned when playing by the river two years earlier.


« Fyrri síða | Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband